قدس آنلاین: «عبدالباری العطوان»، سردبیر روزنامه «رأی الیوم» در سرمقاله‌ای نوشت:
هنگامی که «بنیامین نتانیاهو» پیش از ادای سوگند مقابل کنست اعلام کرد که زمان آن رسیده است که حاکمیت اسرائیل را بر کرانه باختری تحمیل کنیم و هرکسی که به حق ما در سرزمین اسرائیل اعتقاد داشته باشد باید از این طرح حمایت کند، این به مفهوم انحلال عملی تشکیلات خودگردان فلسطین و لغو معاهده‌های اسلو و راهکار دو دولت و آماده‌سازی برای تبعید صدها هزار نفر و چه بسا میلیون‌ها فلسطینی از شهرهای بزرگ به اردن است که از نظر اسرائیل، وطن جایگزین محسوب می‌شود و همچنین به مفهوم تهدیدی برای امنیت ملی اردن نیز هست.
مادر اینجا نمی‌پرسیم که اعراب با این تصمیم الحاق اراضی که ستون اصلی برنامه دولت ائتلافی به رهبری نتانیاهو و با شراکت «بنی گانتز» است، چه برخوردی خواهند کرد، اما تشکیلات خودگردان فلسطین و رئیس آن «محمود عباس» چه خواهد کرد و مقام‌های اردن که بیشترین زیان را از چنین تصمیمی می‌بینند، آنها نیز چه خواهند کرد؟
محمود عباس و تهدیدهای وی نسبت به الحاق حتی یک سانتیمتر از کرانه باختری یا تنگه اردن فراتر از قصر وی در رام الله نخواهد رفت چنانکه پیش از این نیز بارها مطرح شده و کارآمد نبوده است اما روی سخن در اینجا دو ملت فلسطین و اردن هستند که با همه ابزارهای موجود و قابل دسترسی که از محور مقاومت دریافت می‌کنند با این توطئه با قدرت مقابله خواهند کرد.
«عبدالله دوم»، پادشاه اردن به خوبی می‌داند که راست افراطی اسرائیل به رهبری نتانیاهو از الحاق کرانه باختری و دره اردن حمایت کرده به آن تشویق می‌کند و می‌خواهد تاج و تخت هاشمی را در اردن سرنگون کند تا بتواند استراتژی خود برای قرار دادن اردن به عنوان کشور جعلی فلسطین را عملی کند.
بنابراین، الحاق اراضی تهدید مستقیم اردن است و ارتباط آن را با اراضی فلسطین قطع می‌کند، چنانکه از اظهارات ملک عبدالله در گفت‌وگو با مجله «اشپیگل» آلمان نیز استنباط می‌شود که در آن به صراحت به اسرائیل درباره الحاق کرانه باختری و تنگه رود اردن هشدار داد و تهدید کرد که چنین اقدامی حتما به درگیری بزرگی منجر خواهد شد و ما احتمال‌ها و امکانات را بررسی می‌کنیم.
من چندین بار با پادشاه اردن ملاقات کرده‌ام که آخرین مورد آن در ماه اکتبر گذشته و بیشترین چیزی که وی را نگران کرده بود، مسئله الحاق کرانه باختری و دره جردن به اراضی اشغالی بود و عینا گفت: «هرنوع عملیات جابه‌جایی فلسطینی‌ها از شهرهای بزرگ، قبل یا بعد یا در اثنای عملیات الحاق به مثابه اعلان جنگ با اردن است که ما در مقابل آن دست بسته نخواهیم ماند و با قدرت آن پاسخ خواهیم داد حال نتیجه هر چه که باشد».
اردن در صورت بروز درگیری، گزینه‌های بی‌شمار و دردناکی دارد که برجسته‌ترین آنها در سطح مدنی، لغو توافق وادی عربه و تمامی روابط عادی حاصل از آن، هماهنگی امنیتی، همکاری اقتصادی، تبادل سفرا و توافق‌های تجاری به ویژه معامله واردات گاز سرقت شده از فلسطینی‌هاست.
در دیدار اخیر با پادشاه اردن، اضطراب به دلایل مختلف در چهره وی آشکار شد از جمله مهمترین آنها عدم حمایت برخی کشورهای حوزه خلیج فارس از اردن و قطع کمک‌های مالی و نیز کنار گذاشتن نقش ارتباطی اردن و و گشایش کانال‌های ارتباطی مستقیم با اسرائیلی‌ها، جانبداری دولت ترامپ از سیاست‌های نتانیاهو و سیاست‌های استعماری وی و جنبش مردمی است که در آن زمان در اوج خود بود.
اردن در زمان حاضر از هر زمان قدرتمندتر به نظر می‌رسد و دلایل این قدرت از نظر ما ناشی از استحکام روابط پادشاه اردن و مردم این کشور و روح وحدت مردمی برای مقابله با تهدید اسرائیل به‌رغم وجود همه مشکلات اقتصادی و مانع‌تراشی کشورهای حوزه خلیج‌فارس است.
ما می‌توانیم منبع قدرت دیگری را به این عوامل اضافه کنیم که وجود ۶۰۰ کیلومتر مرزهای اردن با فلسطین اشغالی است و بنابراین اسرائیل هرگز قادر نخواهد بود با هر اندازه سلاح ، سیستم‌های اطلاعاتی و بالگرد و پهپاد آنها را کنترل کرده یا در صورت بروز جنگ امنیت را در آنها تضمین کند.
در این زمینه می‌توان گفت که گشودن کانال‌های ائتلافی با محور مقاومت یکی از گزینه‌هایی است که نباید توسط پادشاهی اردن و ارکان رهبری آن نادیده گرفته شود. ما امیدوار هستیم که اردن از این برگ برنده زودهنگام استفاده کند، زیرا می‌دانیم که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهوری آمریکا که به دلیل سقوط قیمت نفت عربستان را رها کرده و موشک‌ها و پهپادهایش را از این کشور خارج کرده عین همین کار یا بدتر و خطرناک‌تر از آن را با اردن فقیر از نظر مالی تکرار خواهد کرد، همین کار را خواهد کرد.
از سوی دیگر، ترامپ خود را به امید پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده به لابی صهونیست فروخته و به همین دلیل پس از ناکامی در اداره بحران کرونا و سقوط اقتصادی و قدرت گرفتن چین برگه‌ای غیر از حمایت لابی صهیونسیت در دست ندارد.
اردن با داشتن قدرت مردمی، موقعیت جغرافیایی و وحدت ملی قدرت زیادی در اختیار دارد و درست همانطور که از تمدید معاهده اجاره سرزمین‌های الباقوره و الغمر به رغم فشارهای آمریکا امتناع کرد، امیدواریم که با همه تصمیم‌های اسرائیل برای الحاق اراضی نیز با قدرت مقابله کند حتی اگر بهای آن هزینه مقابله نظامی باشد.
همه کسانی که مدعی عدم توازن قدرت در دو جبهه هستند، باید بدانند که نتانیاهو حتی نتوانست یک متر در نوار غزه یا جنوب لبنان پیشروی کند و در مقابل سه شکاف مرزی با لبنان وحشت‌زده متوقف شد حال چگونه است اگر با شیرهای قوی و مومن اردن برای آزادسازی اماکن مقدس اسلامی و مسیحی و برچیدن توطئه‌های خصمانه مواجه شود؟
انتهای پیام/
نظر شما